Eind vorig jaar werd ter gelegenheid van Wereld-Aidsdag een enquête over seksuele voorlichting gehouden onder de Britse bevolking. Van de 1045 ondervraagden dacht bijna de helft (43%) dat “arrabiata” de naam van een seksueel overdraagbare aandoening was. Dat zegt weinig goeds over de seksuele voorlichting in Groot-Brittannië, maar doet vooral de culIQ van de Britten geweld aan.

Arrabiata is geen SOA, maar een van de klassieke Italiaanse pastasausen (in eider geval als je afgaat op de potjes Grand Italia in de supermarkt), op basis van tomaten en pittig gemaakt met rode peper. Arrabiata is dan ook Italiaans voor “wild”, “woest” of “woedend”. Het recept is afkomstig uit de streek van Rome.

(Wie zegt dat je een recept niet kan inleiden met een verhaaltje over SOA’s? Eet smakelijk!)

Bereidingswijze

Snipper de ui en de knoflooken fruit ze kort met wat olijfolie in een braadpan. Snijd de peper in kleine stukjes en roer het bij de ui en knoflook. Bak dit totdat de ui een gouden tint krijgt.

Snijd de tomaten in blokjes en voeg ze toe in de pan. Bak ze op niet al te hoge vuur mee, totdat ze uit elkaar beginnen te vallen en de saus vorm begint te krijgen. Breng de saus op smaak met wat zout en voeg de olijven toe. Bak deze nog kort mee.

Kook de pasta en voeg het toe aan de saus. Roer het geheel kort om alles goed te mengen.

Snipper bij serveren wat basilicum over de pasta en de saus heen.

Kleine variaties:

• sommige recepten bakken ook nog wat pancetta (spek/bacon) mee
• de Pasta Bijbel (die arrabiata met “vurig” vertaalt) voegt ook wat porcini paddestoelen toe
• uiteraard kun je de “woestheid” van de saus aanpassen naar je eigen smaak door meer (of minder) rode peper te gebruiken