Afgelopen woensdag weer met de Usual Iberische Suspects voetbal gekeken. We zouden eerst samen eten bij C thuis om vervolgens de wedstrijd (Portugal – Nederland, dus voor enkelen onder ons – de Portugezen vooral- erg belangrijk) te kijken. Iedereen zou een gedeelte van het diner verzorgen en ik besloot om mijn befaamde salade te maken (ok, niet echt “mijn salade”, ik heb het ook maar van iemand anders afgekeken, maar dat hoeven we niemand te vertellen). Die scoort namelijk altijd wel goed. Zelfs mijn oma was onder de indruk nadat ze het afgelopen kerst had gegeten! Mijn oma is wat mij betreft namelijk de Michael Jordan van het koken (heeft een wijs man niet eens gezegd: “Je vrouw kookt nooit zo lekker als je moeder en die kan weer niet tippen aan je oma”? Hmm… misschien was het wel mijn vader die alleen mijn moeder wilde stangen) en goedkeuring van haar weegt dus zwaar. Mijn zusje en ik hadden voor de verandering eens een keer voor haar gekookt en ondanks het gebrek aan vertrouwen die zij in ons had (in de ogen van mijn oma zijn we nog steeds haar kleine kleinkinderen; het past niet in haar wereldbeeld dat we al jarenlang op onszelf wonen en voor onszelf zorgen) en de moeite die het ons kostte om haar uit de keuken te houden, genoot ze wel degelijk van onze maal (mijn zusje’s Kip-cola volgt een dezer dagen nog).

Terug naar afgelopen woensdag… ondanks dat we pas gingen eten toen de wedstrijd al was begonnen, was de salade al op voordat Figo de paal rechts van Van Der Sar raakte. Naast alle complimentjes toch wel een teken dat de salade weer een hit was geweest. Als je even een paar minuutjes investeert om de rest van het verhaal te lezen, kun je binnen de kortste keren ook genieten van dit goddelijk goedje.

Ingrediënten

• 75-100 gram rucola
• 75-100 gram eikenbladsla
• bakje cherry tomaatjes
• 125 gram mozzarella
• pijnboompitten
• 100 gram Serrano ham
• olijfolie
• balsamico azijn
• basilicum

Bereidingswijze

Voor het groengehalte, die niet mag ontbreken bij een zichzelf respecterende salade, gebruiken we als eerste rucola. Ik moet eerlijk toegeven dat ik voor dat ik deze salade leerde maken nog nooit bewust in aanraking gekomen was met rucola. En niet meer dan anderhalf jaar geleden, toen ik in de C-mille in Delft op zoek was naar de groene blaadjes, werden ze daar niet eens verkocht. Inmiddels kom ik rucola overal tegen. De machtige rucola-lobby heeft goed werk geleverd het afgelopen jaar. Of nu ik weet wat het is valt het mij gewoon meer op dan vroeger, kan natuurlijk ook. Maar goed, doe een zak rucola (+/- 75 gram) in een slakom en scheur of knip (een schaar is een onmisbaar tool in de keuken) de blaadjes in wat kleinere stukken. Voeg nog een zakje Eikenbladsla mix toe aan de rucola. Neem een bakje cherry tomaatjes of romaatjes en snijd elk tomaatje door midden voordat je ze bij het groen in de kom doet. Aan dit alles voeg je nu een bolletje mozzarella toe, waarbij je de kaas in kleine blokjes gesneden hebt. Rooster vervolgens wat pijnboompitten heel lichtjes in een braadpan, waarin je géén olie of ander vet hebt gedaan. Als de pitten een lichte bruine kleur beginnen te krijgen, haal je de pan van het vuur af en voeg je ze toe aan de salade. Roer het geheel goed door, om te voorkomen dat de warme pitten de kaasblokjes smelten en er een grote mozzarella homp ontstaat midden in je salade.

Vet dezelde pan die je net voor de pitten hebt gebruikt een klein beetje in met olijfolie. Laat de olie warm worden en bak dan heel kort wat Serranoham (ong. 100 gram). Serranoham moet je in elke supermarkt wel kunnen krijgen. Mocht jouw lokale kruidenier het niet hebben, koop dan Parmaham er voor inde plaats en koop vervolgens nooit meer iets in de supermarkt. Schandalig dat ze geen Spaanse kwaliteitsprodukten in voorraad hebben, ze moesten zich schamen! Overigens was het op dit moment dat zowel mijn oma als mijn moeder moord en brand begonnen te schreeuwen afgelopen kerst. In hun ogen was het misdadig om de ham te bakken, dan had ik net zo goed bacon kunnen gebruiken. Dat kan natuurlijk, maar met bacon krijg je een hele andere salade. Het is juist de smaak van de ham die deze salade persoonlijkheid en karakter geeft (toe maar!).

Goed, de ham moet je slechts heel lichtjes bakken. Leg de plakjes in de olie en zodra je de pan bedekt hebt, moet je de eerste plakjes er bij wijze van spreken alweer uithalen. Laat ze even uitlekken in keukenpapier en snijd (of knip – denk aan de keukenschaar!) ze in stukjes. Strooi de stukjes ham in de salade.

De salade is nu bijna gereed om opgediend te worden. Dresseer het met Extra Virgine olijfolie (mijn voorkeeur gaat heel chauvinistisch natuurlijk uit naar Carbonell, maar een ander merk als Bertolli is natuurlijk ook goed, mits het maar Extra Virgine is) en Balsamico azijn. De hoeveelheden hangen een beetje van je persooonlijke smaak aan, probeer maar eens een verhouding olie/azijn van 3 op 1 om te beginnen. Strooi er tenslotte nog wat gedroogd basilicum overheen, wederom naar smaak, en roer alles nog een keer goed om het geheel af te maken

Eet smakelijk!

Zie ook:

• Pasta salade met tomaat, mozzarella, veldsla en kappertjes
• Salade van peultjes en munt met serrano ham