Afgelopen weekend was feestelijk: vrijdag de lieve Angelique en zaterdag mijn vader. Beide hebben we passend gevierd door (uiteraard) lekker te eten in een drietal restaurants. Het weekend waren we in ieder geval al goed begonnen met de lunch bij Slangevegt. ‘s Avonds bracht de lieve Angelique mij naar restaurant de Zakkendrager. Ze sprak al maanden vol lof over de Zakkendrager, dus de verwachtingen waren hoog.
Qua locatie kan de Zakkendrager bijna niet meer verschillen met Slangevegt. Waar Slangevegt buiten de stad ligt, met een ruim terras langs de Vecht, ligt de Zakkendrager in hartje Utrecht met de ingang in de smalle Zakkendragersteeg. maar dit betekent niet dat de Zakkendrager geen sfeer of charme zou hebben. Het restaurant is in wat vroeger de zakkendragersgilde was. Binnen valt je gelijk de hele grote serre op en de grote Engelse tuin. Je vergeet al snel dat het foeilelijke Vredeburg en Hoog Catherijnen maar op honderden meters afstand liggen.
We kwamen op een vrijdagavond binnen zonder te hebben gereserveerd, maar dit was volgens de vriendelijke jongen die ons verwelkomde gene probleem. Als we even bij de bar wilden wachten, zou er snel een tafel voor ons vrij komen. Zo gezegd, zo ge-digi-daan, al vergat diezelfde vriendelijke jongen ons eerst nog en gaf “onze tafel” aan twee vrouwen die duidelijk later dan ons binnen waren gekomen. Maar niet getreurd, niet veel later kwam weer een tafel vrij waar wij aan konden zitten.
De kaart kent een ruime keuze aan voor- en hoofdgerechten, zowel vlees als vis en vegetarisch. We besloten om dit keer het voorgerecht over te slaan en terwijl de lieve Angelique nog twijfelde of ze de Portobello Valencia die ze al een eerdere keer had gegeten opnieuw zou nemen, besloot geheel tegen mijn gewoonte in om vis te nemen. Tot mijn eigen verrassing koos ik voor de ” Geroosterde zalmfilet op een bedje van mediterraanse groenten met pesto, rucolasla en een saus van tomaat en chilli” terwijl Angelique uiteindelijk van de paddenstoelen afzag en de “Gegrilde kalfslende met in sinaasappel en honing gebraisseerde witlof en een jus van Madeira en tijm” nam. En het was opnieuw genieten. Angelique was vol lof over de kalfslende en bij was alles lekker, vooral, verrassend genoeg, de gegrilde courgette.
Het dessert sloegen we dit keer over en gingen direct over op de koffie. We hadden door het lekkere eten al een hele goede avond achter de rug, maar het was bij de koffie dat de Zakkendrager nog flink bonuspunten scoorde bij ons. De jongen die ons de koffie kwam brengen, stootte per ongeluk mijn espresso om. De meeste koffie morste hij op de tafel, maar er kwam ook een beetje op mijn broek. Zo’n ongeluk kan natuurlijk gebeuren, het gaat er vooral om hoe je daar mee omgaat naar je klant toe. Wel, bij Zakkendrager gingen ze daar uitstekend mee om.
De ober voelde zich duidelijk bezwaard en verontschuldigde zich. Binnen de kortste keren had hij de tafel weer schoongemaakt, geholpen door een collega die hem razendsnel te hulp was geschoten. De tafel was nog niet droog of een vervangende espresso werd al gebracht. Wij waren op zich al vrij onder de indruk van dit snelle handelen en voor ons was het ongelukje zo al afgedaan. Maar er kwam nog meer. Toen de rekening gebracht werd, bleek de espresso daar nog op te staan. De serveerster die dit opmerkte (wij hadden het niet eens gezien), verontschuldigde zich hiervoor en bood ons nog een drankje van het huis. Bovendien gaf ze aan dat het restaurant alle kosten die ik eventueel zou moeten maken om mijn broek schoon te maken op zich zou nemen.
Kortom: de Zakkendrager, chapeau! Niet alleen erg lekker gegeten maar ook genoten van een geweldige service.