Iets meer dan drie weken geleden was de finale van de Champions League en had ik het plan opgevat om voor elk van de finalisten (AC Milan – Liverpool) een recept uit te proberen voor de site. Het plan bleek te ambitieus. Ik kwam pas de dag voor de finale op het idee en raakte een beetje ontmoedigd door de lange bereidingstijd die nodig is om scouse te maken.
Als Milanees recept had ik piccata milanese uitgekozen en de dag voor de finale klaargemaakt. Dit zijn dunne licht gepaneerde kip- of lamsfilets (mijn Spaanse oma noemt gepaneerde filets ook milanesas), geserveerd met een citroensaus met kappertjes. Overheerlijk!
Hieronder het recept voor dit gerecht, opgedragen aan Filippo Inzaghi, de beste slechte voetballer van de laatste jaren, die met zijn twee doelpunten Milan naar de Europese titel schouderde/schoot.
Ingrediënten
2 personen
- 200 gram spaghetti
- olijfolie
- zout
- vers gemalen peper
- handjevol verse basilicum, gesnipperd
- handjevol verse peterselie, gesnipperd
- 2 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
- 100 gram meel
- 4 dunne lams- of kipfilets
- 50 gram boter
- 120 ml (droge) witte wijn
- 50 ml kipbouillon
- scheutje verse citroensap
- 2 eetlepels kappertjes
- 2 teentjes knoflook
Bereidingswijze
Doe het meel in een diep bord en meng het met een snufje zout en een snufje peper.
Bestrijk de filets aan elke kant ook met een klein beetje zout en peper en haal ze daarna door het meel. Schud ze voorzichtig uit, zodat niet meer dan een dun laagje meel het vlees blijft bedekken.
Verwarm 2 eetlepels olijfolie en een eetlepel boter in een braadpan tot de boter is gesmolten en er geen schuim meer ontstaat. Bak de filets gaar en goud bruin aan beide kanten. Omdat de filets dun zijn, zal dit niet meer dan een paar minuten duren. Leg de gebakken filets op een met keukenpapier bedekt bord om ze uit te laten lekken.
Gooi na het bakken van de filets de sappen die in de pan zijn achter gebleven niet weg! Voeg de witte wijn toe aan de pan en breng het aan de kook. Kook het een aantal minuten, tot de helft van het vocht is verdampt. Voeg de kippenbouillon, citroensap, kappertjes en knoflook toe. Breng het geheel, al roerend, opnieuw aan de kook.
Na zo’n 5 minuten moet het mengsel wat zijn ingedikt. Roer dan nog twee eetlepels boter (het is een machtig gerecht!) en de helft van de peterselie. Doe de filets opnieuw in de pan zodra de boter is gesmolten om ze weer op te warmen. Zet de pan op laag vuur, zodat het vlees rustig op temperatuur kan komen en je de tijd krigjt om de pasta te maken.
Kook de pasta in ruim water met een snufje zout. Zodra het al dente is pan an het vuur halen, pasta afgieten en weer terug in de pan brengen. Roer twee eetlepels olijfolie, een snufje zout, een snufje peper, de rest van de peterselie, de basilicum en de Parmezaan door de pasta.
Serveer eerst de pasta op de borden, leg daar de filets op en giet de saus daar weer overheen.
Buonissimo! Een van de lekkerste pasta recepten op de site en ruimschoots het beste wat ik aan die hele finale, neen, de gehele Champions League heb overgehouden.
Gebaseerd op de Veal Piccata with Angel Hair op de Food Network.
Ik ken Piccata Milanese al jaren.
Alleen ik ken jou recept hier boven niet.
Het recept voor Piccata Milanese wat ik ken is namelijk Spagetti met tomaten gehakt saus en wiener schnitzels.
Dit is in ieder geval het recept wat ik van mijn moeder gekregen heb en wat zij 25 jaar geleden in Oostenrijk zo geserveerd kreeg.
Waar komt de naam Piccata Milanese vandaan en heb ik het nu mis (en heeft het restaurant in Oostenrijk er 25 jaar geleden maar een naam aan gegeven)?
Hopende op een antwoord aangezien ik dit erg interessant vind (en mijn manier van Piccata Milanese maken erg lekker vind)
groetjes
Anita
PS ik vind je verhalen en recepten altijd erg leuk!
Anita,
Ik denk dat dit veel verklaart:
http://de.wikipedia.org/wiki/Piccata
Piccata is dus een dunne schijf gepaneerde en gebraden vlees.
Dit kan rund, varken, gevogelte en zelfs vis zijn.
De pasta en de saus staan daar los van.
Echter, elders in dezelfde Duitse Wikipedia, wordt “Piccata Milanese”, dus Piccata op zijn Milanees, beschreven met kalfsvlees als basis.
Anyway, ik vrees dat dit gerecht dit weekend al hier op tafel staat…het water loopt me al in de mond.
Vooral de combi kappertjes, witte wijn, citroensap spreekt me erg aan.
…En zo stond Piccata Milanese volgens bovenstaand recept op het menu vandaag.
Nu heb ik een veel te kleine keuken voor mijn ambities, maar daar paste dit gerecht perfect in.
Want qua timing was dit al een genot: als de filets, terug in de pan met saus, op een zijspoortje staan op te warmen, kan je je ziel en zaligheid storten op de spagetti.
Dan de smaak…de combi van kappertjes, witte wijn en citroensap is een schot in de roos. Tel daar de basilicum van de spagetti bij op (mijn favoriete kruid) en de betovering is compleet.
Ik ben niet zo’n kip-fan en mijn filets van de Appie hadden qua dikte nog wel een keer gehalveerd kunnen worden achteraf (minder is ook lekker! Het gaat om balans), maar in dit gerecht was de kip precies op de juiste plek.
Mijn disgenoot is de absolute barometer wat top of flop betreft: er gingen twee grote borden vol in.
Top recept dus. Zeer aan te bevelen!
Volgens mij zijn de dunne, licht gepaneerde, filets de Picatta. Het Milanese duidt dan weer meer op de saus en de wijze van bereiden. Ik zou wel willen weten hoet het komt dat mijn Spaanse oma dunne schnitzeltjes ook Milanesas noemt.
Hoe dan ook, ben blij dat het recept zo goed is bevallen. Ik was er de eerste keer ook door overrompeld, zo lekker vond ik het.
Vandaag is er hier per ongeluk een variant ontstaan van bovenstaand recept.
Niet alle ingrediënten waren in huis en deed zich een ongelukje voor.
Ik had geen kipfilets paraat maar biefstukjes uit de diepvries van de Dirk. Die zijn klein, maar ook te dik. Dus werden ze op hun zijkant bijna doorgesneden zodat je beide helften aan elkaar plat kan neerleggen.
Peper uit de molen er op en zout, waarbij de deksel van de zoutpot valt en ze bedolven raken onder het zout.
Spoel de biefstukken af onder de kraan en droog ze niet (er is geen keukenpapier). Weer peper en zout en haal ze door de bloem. Nu blijft er meer bloem aanzitten omdat de biefstukken nat waren.
Dit geeft de biefstuk een veel malsere “bite” uiteindelijk.
Tijdens het maken van de saus blijk je het laatste stukje boter gebruikt te hebben bij het braden van het vlees. De saus dreigt dus veel te dun te worden. Maar op safari in de koelkast blijkt er wel een vers bakje creme fraiche te zijn. I.p.v. kippebouillon gebruik ik runderbouillon. Als de biefstukjes terug gaan in de pan met saus haal ik de pan van het vuur en laat de saus een beetje afkoelen.
Pan scheefhouden en er twee lepels creme fraiche in gooien aan de kant waar de saus niet is.
Met de achterkant van een juslepel de creme fraiche beetje bij beetje door de saus roeren. Lage temperatuur om schiften te voorkomen.
Als laatste was er geen Parmesaanse kaas en dus ging er geraspte jonge Goudse door de spagetti.
Het was weer een heel avontuur, maar Goddelijk wederom. De volgende keer trek ik de stoute schoenen aan en gebruik Chianti i.p.v. witte wijn.
Hallo mensen,ik heb er ook weer een eigen variatie van gemaakt .
Ik heb een naturel schnitzel even door de bloem gehaald en daarna gepaneerd met een papje van ei kaas en pesto .
dit heb ik even rose gebakken .