Kip in Rozen

Na het weekend staat Valentijn weer stiekem voor de deur. Nu is Valentijnsdag in de loop van tijd een speeltje geworden van de bonbon-industrie en bedrijven als Hallmark. Toch kan het geen kwaad om er even bij stil te staan. Zij het om een bestaande liefde te bevestigen, of om een geheime liefde te verklaren. De commercie wil dat je hiervoor gebruik maakt van bonbons, bloemen of een serie aan dure kado’s. Neen! Het enige wat nodig is, is dit gerecht, dat gegarandeerd het bloed sneller door de aderen van je geliefde zal laten stromen en de temperatuur in je eetkamer met enkele graden zal doen stijgen! (Overigens kan een leuk Valentijnskaartje ook geen kwaad en als hij/zij deze kaartjes op de juiste waarde weet te schatten, dan is het zeker een blijvertje!)

Dit recept komt uit de roman Como Agua Para Chocolate van Laura Esquivel. Het boek verhaalt over de Mexicaanse Tita die verliefd is op Pedro, maar helaas is het een onmogelijke liefde. Hoewel Pedro ook van Tita houdt, zal zij als jongste dochter nooit mogen trouwen, omdat de traditie gebiedt dat ze bij haar moeder moet blijven om voor haar te zorgen in haar oude dag. Door middel van haar kookkunst geeft Tita in de loop van het boek uiting aan haar emoties.

De titel van het boek geeft de inhoud mooi weer in slechts een paar woorden. In Mexico wordt warme chocolademelk gemaakt door chocola niet in melk maar in water te smelten. Como Agua Para Chocolate betekent letterlijk: “Zoals water voor chocola”. Dit wil zoveel zeggen als op het punt staan om uit elkaar te barsten van liefde of passie. Het boek is in het Nederlands om onbegrijpelijke redenen vertaald onder de suffe titel Rode rozen en tortilla’s, waardoor de woordspeling van het Spaans (en de Engelse vertaling) verloren gaat.

De Kip in Rozen maakt Tita op een moment dat ze overloopt van liefde en verlangen voor Pedro. Hij is inmiddels getrouwd met Tita’s oudste zus, Rosaura. Niet omdat hij van haar houdt, maar omdat hij dat ziet als de enige mogelijkheid om dicht in de buurt van Tita te kunnen blijven. Tita stopt zoveel van haar liefde in het gerecht (op een gegeven moment prikt ze zich in de vingers en komt haar bloed in de saus) dat het aanstekelijk werkt op de rest van haar familie en haar in staat stelt om haar verboden liefde voor Pedro bekend te maken.

Het meeste effect heeft het eten wel op Gertrudis, Tita’s andere zus. Deze raakt zo van streek door alle passies die de kip bij haar naar boven brengen dat ze weg rent van tafel om een koude douche te nemen. Maar zo erg is haar opwinding dat het water gelijk stoom wordt zodra het haar lichaam raakt. De stoom draagt de geur van de rozen en van haar lichaam zo ver weg dat een van de rebellen (het verhaal speelt zich af tijdens de Mexicaanse revolutie) die in de buurt betrokken waren bij een gevecht, midden in de strijd het slagveld verlaat omdat hij zo bedwelmd wordt door de roze wolk die van Gertrudis komt.

Wees dus gewaarschuwd over de mogelijke effecten van de Kip met Rozen!

Ingrediënten

uiteraard voor 2 personen

  • 4 rode rozen
  • 12 kastanjes
  • boter
  • bloem
  • 2 eetlepels anijslikeur
  • 2 eetlepels honing
  • 4 knoflook teentjes
  • 2 papaya’s (of 1 pitaya, als je die kunt vinden)
  • 2 kipfilets
  • peper
  • zout

Bereidingswijze

Ik heb het recept zoals die in het boek staat een klein beetje aangepast, deels om het me gemakkelijker te maken (de kwartels die in het boek worden gebruikt, heb vervang ik door kip) en deels omdat ik een van de ingrediënten niet kon vinden. Ik ben door half Maastricht gefietst en vele groenteboeren, supermarkten en toko’s bezocht op zoek naar een pitaya, zoals die ook door Tita wordt gebruikt in het boek. Maar deze vrucht (in Azië bekend onder de marketingtecnisch beter klinkende naam “Dragon Fruit”) was nergens te krijgen. De pitaya, of dragon fruit (Jackie Chan & Owen Wilson star in Shangai Noon 3: Seed of the Dragon Fruit!), heb ik na veel overpeinzingen maar vervangen door papaya’s. Afgaande op wat ik gelezen heb, moet de smaak enigszins vergelijkbaar zijn, al begrijp ik dat de textuur van beide vruchten heel anders is. Ik ga overigens zeker niet bij de pakken neerzitten en blijf zoeken naar een pitaya, zodat ik ook kan melden hoe het gerecht in zijn oorspronkelijke vorm dient te smaken.

Verwijder de bloembladen van de rozen. Wees voorzichtig en prik jezelf niet met de doornen zoals Tita in het boek. Meng de rozen met de anijs (ik heb hier Pernod gebruikt). Het mengen kan natuurlijk in de keukenmachine of met de staafmixer, maar ik raad aan om het met een vijzel te doen. Het kost op deze manier manier wat meer moeite, maar de extra liefde die je zo in het gerecht stopt, proef je straks des te meer.

Zelf was ik nog niet in het bezit van een vijzel en ging tijdens de koopavond er op uit om er een te kopen. Een leuke vijzel kost zo’n 8 à 10 euro ontdekte ik al snel. Ik zag echter ook vijzels die blijkbaar iets te maken hebben met Jamie Oliver, zijn hoofd staat in ieder geval prominent op de doos. Zo’n Jamie-vijzel is gelijk tegen de 40 euro! Kijk, dan heb je het wel gemaakt, als een product alleen door jouw naam gelijk al 4 of 5 keer zo veel waard wordt. Wie weet hebben we straks ook Lekker Hapje vijzels. Misschien… maar zeer waarschijnlijk niet.

Rooster de kastanjes goudbruin in de oven en laat ze daarna afkoelen. Pel ze en kook ze daarna gedurende een paar minuten in water. Haal ze vervolgens uit het water en pureer ze. Het belangrijkste bij het pureren van kastanjes is natuurlijk weer: de vijzel.

Maal de knoflookteentjes fijn (laat de knoflookpers in de bestekla, denk aan: de vijzel) en bak ze in boter lichtjes, tot ze goudbruin beginnen te worden. Voeg dan de gepureerde kastanjes, de honing en de rozenpasta toe. Snijd de papaya’s in kleine stukjes en doe deze ook in de pan. Kook deze saus gedurende ongeveer 10 minuten. Mocht de saus iets te waterig zijn, kun je het wat aandikken met een beetje bloem. Wees wel voorzichtig, want je wil het ook weer niet té dik hebben.

Smelt ondertussen wat boter in een andere pan en bak de kip, naar smaak gepeperd en gezout, goudbruin. Haal de saus vervolgens door een zeef. Wanneer de kip klaar is, zet het vuur laag en bedek de filets met de saus. Laat zo’n 10 minuten staan zodat de smaak in de kip kan trekken.

Serveer de kip met witte rijst, zodat het gerecht gedomineerd wordt door de exotische smaak van de saus. Als je nog wat rozenbladen hebt, kun je deze als garnering gebruiken om het geheel nog fraaier er uit te laten zien.

Happy Valentine’s Day!

ps: Como Agua Para Chocolate is begin jaren negentig ook verfilmd. De film zit goed in elkaar en ik moet bekennen dat ik daar destijds meer van heb genoten dan van het boek. Op zich een goede tip om na het diner met je Valentijn samen knus op de bank naar te kijken. Al komen jullie daar wellicht niet aan toe als de Kip met Rozen haar werk goed doet!

8 thoughts on “Kip in Rozen

  1. Hallo Alberto!

    Gisteren bij het verjaardagsfeestje van Niels ving ik in een gesprek de woorden ‘…lekkerhapje.nl…’ op. Onwetend probeerde ik vandaag mijn nieuwsgierige honger naar deze term te stillen. Ik ben verrast nu ik ontdek dat jij zo geïnteresseerd bent in zowel koken als websites! Leuk!

    Het kip en rozen-recept ken ik ook van de film en het boek. Het is plezierig om te zien dat je het in je recepten hebt opgenomen, maar ik mis nog 1 ding in je beschrijving.
    Hoe smaakte het nou? Vooral de smaak van de rozen wil ik graag weten!

    Groetjes en veel succes en plezier met je website!

    Paula

  2. Hey Paula!

    Nou, zoals je kan lezen, heb ik me niet helemaal aan het recept zoals in het boek beschreven gehouden. Her en der heb ik wat ingrediënten vervangen en wat vrijheden genomen.

    Het smaakte uiteindelijk wel erg goed, al kon je volgens mij van de rozen niet veel meer proeven en overheersten vooral de smaken van de andere ingrediënten (de kastanjes, de papaya en de knofolook).

    Eerlijk gezegd was het vooral leuk om iets uit het boek proberen te maken. Ik denk niet dat ik het snel nog eens zal bereiden.

  3. Beste Alberto, toevallig heb ik een tijdje geleden een pitaya gegeten, samen met mijn dochter en kleinkind. Ze waren in Groningen op de markt te koop. Ik moet eerlijk zeggen dat de smaak van papayas warscijnlijk beter is. Ik vond deze vrucht vrij smakeloos. Ze hebben een heleboel zaadjes.
    Ik denk dat hij daarom gebruikt wordt voor dit recept, als symboliek.
    groeten Marian.

  4. Dat zou heel goed kunnen. Er komt nog wel een keer dat ik het gerecht met de pitaya uitprobeer.

    De rozen zitten er volgens mij wel alleen voor de symboliek in, je proeft er niet heel veel meer van in ieder geval.

  5. als je van het leidseplein naar het stationloopt in er ongeveer halverwege een fruitwinkeltje dat pitaya’s verkoopt. Ze zijn 5 euro p.s.

  6. Pitaya’s (Hylocereus undatus) liggen momenteel te koop in Schagen bij “Solino’s Market”, Nieuwe Laagzijde 12(?).

  7. Heb ik daarstraks klaargemaakt en is een receptje om bij te houden!
    Pitaya heb ik (na lang zoeken) gewoon gevonden in de supermarkt, want nu het Kerst is, doen die altijd exotisch fruit in. Heb wel geen verse rozenblaadjes gebruikt, maar gedroogde en heb er nog een scheutje rozenwater bij gedaan om de smaak van de rozen meer naar boven te laten komen.
    Als je me vraagt hoe het precies smaakt… moeilijk in een vakje te stoppen eigenlijk… een vriend van mij lust geen fruit in zijn warm eten en die zou ik het niet serveren, want heeft wel iets fruitigs fris. Probeer het gewoon es uit zou ik zo zeggen :-)

    (@ Alberto: superlekkere site heb je, heb hier al regelmatig es iets van uitgeprobeerd en telkens een schot in de roos!)

Laat een reactie achter

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.