Terwijl de zomer haar best doet op herfst te lijken, kwam ik dit receptje tegen. Lekker zomers voor in de herfst, of was het nou lekker herfst voor in de zomer. Anyway, met dank aan J.O., is hier de enige manier om bieten te eten.

Bereidingswijze

Pak een kom, laat een beetje van het bietenvocht uit de pot lopen en gooi de inhoud van de pot in de kom. Dan de crème fraîche erbij en de eetlepel azijn (let erop dat je echt maar een eetlepel doet en niet meer, het gaat om de frisse toevoeging, je wilt geen zuurpruim worden…).

Laat dat prachtig gekleurde mengsel afgedekt staan voor een uurtje, kan het lekker aan elkaar wennen en dat komt de feestvreugde aan het eind van de rit alleen maar ten goede! Je smaakpapillen zullen je eeuwig dankbaar zijn… Of in ieder geval tot je je tanden poetst!

Goed we zijn nu een uurtje verder en de laatste stappen kunnen genomen worden. Pak je schaal, haal wat rucola uit de zak en scheur deze boven een grote platte schaal in stukken (nee, niet het hele blad neerleggen want die rucola-tjes laten elkaar moeilijk gaan. Bruut uiteen rijten dus!). Ga hiermee door tot de schaal mooi bedekt is. Verdeel het bietenmengsel hierover, een mooie gelijkmatige verdeling is essentieel. Doe je dit niet, dan is het geheid een feest met polonaise en naar zo’n bijeenkomst zijn we niet op zoek…

Dan de carpaccio erover verdelen, hierover de peper malen, pijnboompitten erop en dan, als pièce de resistance, je fijne kaasje erop. Mijn devies: hoe meer kaas, hoe beter! Maar daar kun je dus best eens anders over denken, dus dat is helemaal aan jezelf.

De dis is nu klaar om gegeten te worden. Eet smakelijk dus en bedenk als je die uitbundige uitingen van pure vreugde in je mond hoort, dit is eten zoals het bedoeld is. Minimale inspanning met een maximale smaak…

Buon Appetito!